Wijnegem Shopping Center was een hit van bij de opening. Het grootste shoppingcentrum van België trok de grootste merken aan, had voor het oog van het publiek een volledige winkelbezetting, investeerde in prachtige versiering en opende de deuren voor drommen mensen, niet in het minst uit de directe omgeving.
Maar dan kwam er die tramlijn....die het centrum van Antwerpen verbond met Wijnegem, meer bepaald het Wijnegem Shopping Center. Meer en meer mensen die niet in het bezit zijn van een wagen konden nu rechtstreeks vanuit het centrum van Antwerpen per tram afzakken naar het Wijnegem Shopping Center. En dat gebeurde dan ook massaal, vooral door grote groepen vreemdelingen.
Wie vandaag naar het Wijnegem Shopping Center gaat waant zich soms in het buitenland. Overal lopen vrouwen met hoofddoek rond, tal van jongemannen van Afrikaanse origine struinen door de brede gangen, families uit het Midden-Oosten komen er hun dag spenderen.
De Godelina redactie sprak met 3 mooie Antwerpse dames, onafhankelijk van elkaar, die de laatste maanden hetzelfde verhaal over het Wijnegem Shopping Center vertelden. Deze dames voelen zich in het Wijnegem Shopping Center niet meer op hun gemak, laat staan 'thuis'. Op speelplaatsen van tal van Antwerpse scholen worden grapjes gemaakt en verteld rond het groeiend aantal buitenlanders in het Shopping Center.
We schrijven dit artikel met een zekere voorzichtigheid gezien het feit dat er mensen zijn die vinden dat dit louter constateren van feiten al een vorm van racisme is. We schrijven dit artikel met een zekere reserve ook, gezien het in Vlaanderen, de plaats waar het Wijnegem Shopping Center zich bevindt, perfect mogelijk is dat er in het geheim iemand naar de rechter stapt met het eenzijdige verzoek onze website te veroordelen. Dat is een verzoek waarbij de rechter een vonnis oplegt zonder dat de andere partij zich mag verdedigen. In Vlaanderen kan dat nog. Dit is onze zusterwebsite Godelina.be in 2016 overkomen. We weten dus waarover we spreken.
In 2016 beval een rechter in Antwerpen dat onze zusterwebsite gesloten moest worden omdat er een Antwerpse zakenman vond dat er een negatief artikel over hem was verschenen op onze zusterwebsite. Deze zakenman heeft nooit een klacht naar de website gestuurd, noch om een wederwoord gevraagd. Nee, hij maakte een afspraak met een rechter en diende zo'n 'eenzijdig verzoek' in. Onze zusterwebsite werd veroordeeld ZONDER ooit de kans te hebben gehad zich te mogen verdedigen. Onze zusterwebsite werd niet veroordeeld tot het schrappen van het dubieuze artikel, nee de rechter veroordeelde de website tot sluiting binnen de 24 uur. Dat deze zogenaamde zakenman tal van faillissementen in de media op zijn naam heeft staan, in het verleden al negen maanden in de gevangenis zat en veroordeeld werd voor fraude en oplichting, was voor de rechter helemaal geen aanleiding om eerst eens de zijde van de beklaagde partij te horen. Nee, de website moest gesloten worden met een dwangsom van 10.000 Euro per dag. We geven deze onverkwikkelijke geschiedenis nog even mee omdat het vandaag de dag in Vlaanderen gevaarlijk geworden is om bepaalde dingen te schrijven.
.jpg)
Het is dus met een zekere reserve dat we durven schrijven dat er een groeiend probleem is rond het Wijnegem Shopping Center. Sommigen zullen argumenteren dat we niet mogen spreken over een probleem. Wij vinden dat er wel een probleem is als wij van verschillende zijden te horen krijgen dat er vrouwen zijn die Wijnegem Shopping Center vermijden omdat men er zich niet meer thuis voelt. Het sluit aan op een maatschappelijk debat in Vlaanderen dat erop wijst dat de migratiepolitiek van de Belgische en Vlaamse politici van de laatste tientallen jaren eigenlijk een totale mislukking te noemen is. De politici die nu aan de macht zijn en geconfronteerd worden met de resultaten van de vorige beslissingsnemers kunnen alleen maar dweilen met de kraan open. Net zoals er in de zaak van onze zusterwebsite Godelina.be een rechter is die de definitie van censuur heeft heruitgevonden, en naar zijn eigen persoonlijke hand, of naar de hand van de klager, een veroordeeld crimineel, heeft gezet, zijn er nu rechters die eigenhandig bepalen en beslissen hoe immigratie er moet uitzien, of hoe migranten moeten behandeld worden.
Zijn wij bij Godelina dan racisten? Dat is een goede vraag. Uiteraard zeggen wij van onszelf dat wij geen racisten zijn. Maar wij zijn wel de jongens en meisjes die kunnen genieten van een esthetische ervaring, ja wij houden er wel van dat in plaatsen als Wijnegem Shopping Center mooie vrouwen en mannen rondlopen. Ja wij geven toe dat wij graag naar mooie mensen kijken, zoals we dat graag doen op een terrasje, op het strand, in het zwembad, op de Avenue Louise, op televisie, op de parking of in het stadspark als de zon harten en lichamen verwarmt. Elke 'aanslag' op dit groot- en kleinmenselijk plezier is voor ons een brug te ver. Een Wijnegem Shopping Center waar Vlaamse vrouwen zich niet meer thuis voelen en dus wegblijven hoort in de Lage Landen niet thuis.
We hebben uiteraard de vrouwen gevraagd meer details te geven over hun redenen om weg te blijven uit het Wijnegem Shopping Center want de loutere aanwezigheid van vele mensen uit het buitenland op één plek hoeft op zich geen probleem te zijn. Als deze dames op reis gaan naar Marrakech gaan ze ook graag naar de souk, en daar loopt het vol buitenlandse mannen en vrouwen met hoofddoek, en dat wordt dan in plaats van een probleem juist gepercipieerd als een omgeving van een aantrekkelijke zelfs mysterieuze schoonheid.
Onder: op de roltrap tijdens door-de-weeks bezoek aan Wijnegem Shopping Center
Birgit (andere naam ten behoeve van dit gevoelige artikel)(blond, rond de 26, strak in het pak, heel aantrekkelijk) verwoordde het als volgt. Ik werk in een boetiek in Brasschaat. Maar ik bezocht vroeger privé met plezier Wijnegem Shopping Center. Tot onze winkel in Brasschaat op een jaar tijd drie keer te maken kreeg met diefstal, geweld en andere onaangenaamheden, allemaal met vreemden, steeds jongemannen uit het Noorden van Afrika. Toen ik in Wijnegem Shopping Center ook meer en meer van deze jongemannen begon te zien, besloot ik er niet meer naar toe te gaan.
Anke (andere naam ten behoeve van dit gevoelige artikel)(brunette, rond de 45, goed geconserveerde en steeds tot in de puntjes verzorgde mama) zei het volgende. Ik kwam wel eens naar het Wijnegem Shopping Center tijdens de middag door de week. Lunchen met de vriendinnen. In de buurt van het Wijnegem Shopping Center is een school. Op deze school zitten voor meer dan 80% vreemden. Op zich is dat niet erg. Maar wat vroeger toch niet gebeurde gebeurt vandaag wel, deze jongeren zakken nu tijdens de middagpauze af naar het Wijnegem Shopping Center. Het lijkt alsof je op de speelplaats van een school in een vluchtelingengebied bent. Als ik gejoel en spelletjes aan mijn oren wil dan ga ik wel naar het pannenkoekefeest op de school van mijn kinderen, maar dat moet voor mij niet in een winkelcentrum.
Kaat (andere naam ten behoeve van dit gevoelige artikel)(blond-bruin, rond de 30, intellectueel, maatschappij kritisch, haar bril maakt haar bijna tot een cliché van zichzelf) stelde het volgende. Ik ben kritisch ingesteld op alle vlakken. Ik ben een fervent voorvechter van vrouwenemancipatie. Ik beschouw de hoofddoek als een opgelegd religieus kledingstuk. Vrouwen die een hoofddoek dragen beweren vaak dat zij dit uit eigen vrije wil doen, maar wat is dat 'eigen vrije wil'? Het is een religieus teken dat vanaf je kind-zijn wordt ingelepeld. Vrouwen die dit symbool niet dragen worden door de eigen gemeenschap anders behandeld, vinden niet de man die ze zouden willen, of worden beschouwd als promiscu in het ergste geval. Dat kledingsstuk is gewoon een opgelegd gebruik, en straalt voor mij dominantie uit van de man of een gemeenschap. Ik vind dat wij in Vlaanderen veel te laks zijn en veel te weinig doen om onze waarden en normen te beschermen. Je moet nu eens naar het Wijnegem Shopping Center gaan, daar lopen op elk moment van de dag tientallen vrouwen met hoofddoek rond, plus ze spreken een vreemde taal, plus ze brengen kinderen mee die eigenlijk in de kleuterklas horen te zitten! Het zijn die kinderen die hier op 6 jarige leeftijd in het eerste leerjaar worden gedropt en die geen Nederlands kennen. Het spijt me maar ik voel me in dergelijke omgeving letterlijk niet thuis. Moest ik er blijven naar toe gaan dan zou ik elke keer eindigen met een discussie met een van die vrouwen, vooral als ze overdag een vijfjarige kleuter mee door de gangen op sleeptouw nemen.
En zo komen we natuurlijk in een neerwaartse spiraal terecht....als de mooie vrouwen uit het Antwerpse wegblijven uit het Wijnegem Shopping Center, dan blijven hun kinderen er weg, hun vrienden en vriendinnen zullen volgen, dan ontstaat er langzaamaan midden in de weiden van Wijnegem een concentratie shopping center. Is dat de fout van het Wijnegem Shopping Center. In het geheel niet. Zij zijn slachtoffer van hun succes. Naar wie moeten we kijken? Naar de overheid? Naar onszelf? Feit is dat wat er zich afspeelt in het Wijnegem Shopping Center het resultaat is van een bepaald beleid. En dat beleid heeft dramatisch gefaald.
We zijn er eigenlijk van overtuigd dat moesten de 'vreemdelingen' in het Wijnegem Shopping Center er op een Westerse manier bijlopen, met toffe kleding, mooie haren, leuke baarden, vrolijk Vlaams kwebbelend of althans een poging daartoe ondernemend, met kinderen die even vrolijk Vlaamse kwebbelend op hetzelfde moment als de Vlaamse kinderen in de kleuterklas zitten en op hetzelfde moment na de uren of in het weekend in het Wijnegem Shopping Center rondlopen, dan zouden er veel minder problemen zijn.
Michèle & Deep Throat
