Confessies van een 'racistische kuthoer'
door Meyrem Almaci, voorzitter van Groen, in de Vlaamse krant De Morgen
“Wat hebben mijn borsten nu met feminisme te maken?” Emma Watson, actrice en voorvechter van gendergelijkheid en de heforshe-campagne wordt langs alle kanten bestookt over haar verschijning op de cover van de Vanity Fair (DM 7/3)(zie foto's bij Godelina). Te weinig stof, te veel borst. En dat voor een feministe. Excuseer? Mogen feministen dan niet zelf bepalen hoe ze in magazines verschijnen? Moeten feministen zich verantwoorden voor hun verschijning? Nee, de strijd is nog niet gestreden.
Tijdens het lezen van dit artikel kreeg ik een bericht via sociale media. Fanmail, intussen dagelijkse kost. Normaal besteed ik er zo weinig mogelijk aandacht aan, maar aan de vooravond van de internationale vrouwendag raakte het nog meer dan anders een snaar. De vriendelijke boodschap: “U eigen nog ni opgehangen? Of is da koord weer afgebroken omdage zonen dikke walvis zijt door van ons belastinggeld heel den dag te vreten, racistische kuthoer?” Deze opdringerige mail heeft alles in zich waarmee een vrouw met mijn profiel dagelijks te kampen heeft. Nee, de strijd is nog niet gestreden.
De intersectionaliteit van mijn identiteit maakt dat mannen zoals de sympathieke briefschrijver vinden dat ze op ontiegelijke momenten vrouwen zoals mezelf – bekend, gekleurd, mondig, maatje meer – zonder enig argument mogen beledigen. Enfin, ik schrijf beledigen, maar het is gewoon een ordinaire scheld- en vernederpartij, op basis van gender en etniciteit.
Wat is het probleem? Dat ik geen maatje 0 heb? Dat ik niet pas in het beeld van de onderdrukte vrouw die niks anders mag doen dan het huishouden beredderen? Dat ik vanuit mijn positie mee deelneem aan het politieke debat en ‘complimenten’ maak? Het kruispunt van dat alles?
En deze brave man is niet alleen. Trumps verkiezing geldt als een bewijs dat je vrouwen openlijk kunt schofferen en daar toch niet voor wordt afgestraft. Het mannelijk superioriteitsdenken is in opmars, tot in het Europees Parlement, waar een Pools vertegenwoordiger openlijk stelde dat de plaats van zijn vrouwelijke collega achter het fornuis was.
Mannen met een hoofddoek
Voelen die mannen zich bedreigd? Is de emancipatiestrijd te dichtbij gekomen? Tenslotte waren er meer vrouwen op de Women’s March dan op de inauguratie van de VS-president. In Polen werd de nieuwe strengere abortuswetgeving weer ingetrokken na het zogenaamde ‘zwarte protest’ van tienduizenden gewone vrouwen. Onder de noemer ‘mystealthyfreedom’ klagen mannen in Iran de verplichte hijab aan en nemen ze een foto met de hoofddoek van hun vrouw op. Wereldwijd roeren meer en meer vrouwen zich onder de noemers zoals #dailysexism of #wijoverdrijvenniet.
Ik ben een welgestelde vrouw, met een lieve familie waar ik veel van houd. Ik hoef me geen zorgen te maken of er elke dag brood op de plank komt. Meestal negeer ik mailtjes als deze dan ook. Want ik heb eigenlijk niet te klagen. Niet voor mezelf. Maar wel voor zoveel vrouwen die niet in een positie zitten waarin ze kunnen terugvechten.
....
Lees de rest van de column op de site van De Morgen, klik HIER.
